کتاب قلب ضعیف و بوبوک

قلب ضعیف و بوبوک شامل دو داستان از دو دوره‌ی ادبی متفاوت نویسندگی داستایفسکی است. قلب ضعیف (۱۸۴۸) در اوایل دوران نویسندگی او و بوبوک (۱۸۷۳) زمانی که او نویسنده‌ای آزموده و جاافتاده بود نوشته شده است. در قلب ضعیف ما داستایفسکی را می‌بینیم که سخت تحت تاثیر سنت ادبی پیشینیان خود- به‌ویژه گوگول- است و آن را کمابیش به شیوه‌ی خود باز می‌آفریند. از این رو این داستان بلند، به داستان‌های دیگر دوره‌ی جوانی نویسنده نظیر همزاد،‌ زن صاحبخانه و ... تنه می‌زند. بوبوک اما ماجرای دیگری دارد. داستایفسکی بوبوک را زمانی می‌نویسد که ماجرای مشهور رهایی‌اش از چوبه‌ی دار و دوران محکومیتش در سیبری را از سر گذرانده و دیگر نویسنده‌ای پخته و کارکشته است و شاهکارهایی نظیر جنایت و مکافات،‌ ابله و شیاطین را قلم زده است. بوبوک حتی در قیاس با سبک و شیوه‌ی کار داستایفسکی هم کمی عجیب می‌نماید. چه آن‌که داستان ته‌رنگی از نخستین جوانه‌های سوررئالیسم را هم در خود دارد و به ژانری تعلق می‌گیرد که به‌عنوان ژانر «گفت‌‌وگوی اموات» شناخته می‌شود.